Ab Hommerson leidde een verzetsgroep onder de schuilnaam ‘Kappie’. Hij werd in januari 1944 bij het ontbijt op zijn onderduikadres in Renswoude door de Gestapo opgepakt en op 22 maart 1944 gefusilleerd in de duinen bij Zandvoort. Zijn graf is op de Eerebegraafplaats in de duinen te Bloemendaal, gemeente Overveen. Op 22 februari 1944 schreef hij een afscheidsbrief aan zijn ouders (lees hier zijn afscheidsbrief).
Zij werkten samen als echtpaar onder verschillende namen bij de LKP (Landelijke Knokploegen). Oom Herman heeft, zogenaamd werkend voor de Sicherheitspolizei, veel levens gered.
Op hun vluchtroute begeleidde hij piloten en andere vluchtelingen tot Toulouse en reisde dan terug.
Een brutaal staaltje lef en een flinke dosis moed hebben de bevrijding bewerkstelligd van een gevangene en het onderduikersboek gered uit de handen van de vijand. Daarvoor heeft hij het erekruis van moed gekregen. Ook de broer van oom Herman en zijn vrouw hoorden bij deze verzetsgroep.
Zij smokkelde voornamelijk bonkaarten. Zij ving ons vaak op als mama of wij ziek waren.
Hij studeerde voor de oorlog Russisch in Leiden, maar moest na twee jaar de studie afbreken vanwege het uitbreken van WO II. Na de HBS was hij al in 1936 journalist bij de Arnhemse Courant geworden en in 1949 stapte hij over naar Het Vrije Volk als redacteur voor de Zaanstreek. In de oorlog maakte hij deel uit van de belangrijke verzetsgroep ‘De Zwervers’, die op de Veluwe opereerde o.l.v. een predikant uit Harderwijk. Hij nam onder andere deel aan overvallen op distributiekantoren. Zijn schuilnaam was ‘Ben’. Hij trouwde later met een meisje dat bij hem in het verzet werkte. Hij overleed op 23 januari 1954 in de leeftijd van 37 jaar na een kortstondig ziekbed.
Zij was het opvanghuis voor vele personen in moeilijkheden. Zij ving opa en oma op toen die moesten onderduiken tijdens de algemene spoorwegstaking in de winter van 1944/1945, op last van de Nederlandse regering in Londen. Na de oorlog heeft zij haar herinneringen opgeschreven.
Het Steenbeestje ~ 2021